مهمترین تست های تشخیص ناباروری خواهیم پرداخت:
1. تست هورمون FSH, LH: سطح این هورمون ها توسط هیپوتالاموس و هیپوفیز در مغز تنظیم می
گردد، اندازه گیری FSH,LH در ارزیابی عملکرد غده هیپوفیز، ارزیابی
فرآیند بلوغ و ناباروری زنان انجام می شود. به طور کلی پایین بودن سطح این دو
هورمون نشانه اختلال در هیپوفیز/ هیپوتالاموس و بالا بودن سطح آن نشانه نارسایی
تخمدانها می باشد. لازم به ذکر است که در دوره های مختلف قائدگی سطح این هورمون
ها بالا یا پایین می رود و می بایست میزان این هورمون ها با توجه به دوره قائدگی
که در آن نمونه گیری انجام شده، مقایسه شود. از میزان این دو هورمون، می توان در
تعیین نزدیک شدن دوره یائسگی نیز استفاده کرد.
2. استرادیول: سطح این هورمون نیز در طی دوره قائدگی به شدت
تغییر می کند و به همین دلیل است که هنگام بررسی پاسخ آزمایش دانستن زمان چرخه
قائدگی بسیار مهم است. سطح این هورمون در
بررسی عملکرد تخمدان ها و غدد فوق کلیه درخواست می شود.
3. هورمون AMH: هورمون مهار کننده ی مولرین در بافت بیضهی مردان و تخمدان
زنان تولید می شود.
اندازهگیری
سطح این هورمون برای ارزیابی تعداد فولیکولهای
باقیمانده (ذخیره) یا تخمک ها در تخمدان اهمیت دارد. ارزیابی ذخیره تخمدانی توسط
هورمون های سرمی FSH و AMH و سونوگرافی لگن انجام می گیرد. حساسیت
تست AMH بسیار بالا است و حتی از این
تست به تنهائی میتوان برای غربالگری اولیه ذخیره تخمدانی استفاده کرد.
4. هورمون Inhibin B: پروتئو هورمونی (protein hormone) است که در تخمدان زنان و بیضه مردان تولید می شود . این هورمون
ترشح FSH در غده هیپوفیز را مهار میکند .
Inhibin B یک تولید طبیعی از فولیکولهای
تخمدان است و مقدار آن در سرم در شروع یک سیکل ماهانه ، با تعداد و سلامت فولیکولهای
درحال رشد تخمدان نسبت مستقیم دارد. از این تست جهت تعیین میزان رزرو تخمدانها و
احتمال بچه دار شدن استفاده می شود.
|